نخستین کافی شاپ یا همان قهوه خانه قدیمی جهان در سال ۱۴۷۵ میلادی در شهر استامبول امروزی بر پا شد و یمن در قرن پانزدهم میلادی مرکز صادرات قهوه به شهرهای بزرگ خاورمیانه همچنین قاهره و استامبول گشت . صنعت قوه برزیل با قاچاق دانه های قهوه از پاریس در سال ۱۷۲۷ آغاز شد. قهوه در دوران پادشاهی صفویان جای خود را در میان نوشیدنی های روزانه ایرانیان باز کرد و تا قرن نوزدهم که چای بعنوان نوشیدنی اغلب مردم تبدیل شد ، همچنان این ماده تلخ سیاه رنگ دوستداران خود را داشت.
در گذشته در اغلب شهرهای ایران مکانهایی بنام شربت خانه که در اصل محلی برای انجام گفتگو و استراحت موقت بود وجود داشت ومردم در این مکانها گرد می آمدند و به گفتگو و خواندن اشعار حافظ و بخصوص شاهنامه می پرداختند و درهمین مکان بود که مردم با نوشیدنی تازه ای بنام قهوه آشنا شدند و جای جای ایران پر شد و این مکانها به قهوه خانه تغییر نام یافت. کافی شاپ یا همان قهوه خانه خودمان (که اتفاقا در انگلیسی هم coffee house نامیده میشود) در واقع جایی است که مسئولین آن، با فراهم کردن محیطی آرام بخش و دوستانه، از ساعات اولیه روز تا پاسی از شب گذشته به پذیرایی از مهمانان خود میپردازند. این مکان علاوه بر اینکه به مشتریان نوشیدنیهای غیر الکلی سرد و گرم همراه با شیرینی های تازه عرضه میکند، به منظور استراحت از کار روزانه، خواندن روزنامه، گپ و گفتگو در باره اوضاع و احوال روز و باز کردن باب آشنایی های تازه به کار میرود. عده بسیاری در سراسر جهان روز خود را با نوشیدن فنجانی قهوه تازه و خوشبو در قهوه خانه محل آغاز میکنند و هنگام بازگشت به خانه هم چند دقیقه ای از وقت خود را با دوستان و همسایگان در آنجا مینشینند، از روزی که هریک گذرانده اند و اخبار محلی مطلع میشوند و با روحیه بهتری به خانه میروند.
جالب است بدانید که در کشورهای دیگر، کافی شاپ معمولا محل تجمع بزرگتر ها است، آنها در اینجا میتوانند دور از هیاهوی خانه و احتمالا برخورد بی حوصله اعضای جوانتر خانواده، با دوستان هم سن و سال خود به گپ زدن بپردازند، درد دل کنند و خوش باشند. کافی شاپهای بزرگ و کوچکی که در مناطق تجاری، لابی هتلها و فروشگاههای بزرگ دیده میشوند هم، علاوه بر به وجود آوردن محیطی آرام برای رفع خستگی، جایی مناسب برای قرارهای تجاری و کاری در محیطی غیر رسمی به شمار می آیند
.jpeg?w=310&h=310)
